Bu çok tartışılan ve bence herkesin kendisinin kararını vereceği bir konu olmalı.. Ama bana mantığım diyor ki, eğer hem siz hem bebeğiniz deliksiz bir uyku çekecekse, belli bir süre sonra herkes kendi odasında uyumalı.
Ben ne yaptım?
(Yok, mutfakta uyutmadım!) Hastaneden gelir gelmez bebeğimizi ufak sepetine yerleştirdik. Gündüz ben neredeysem o da orada, evde beni takip etti. Hatta özellikle gürültülü ortamda bulundurdum ki çok hassas olmasın diye. Alp yaz bebeği. Temmuz'un ortasında doğdu. Bu yüzden sabah kahvaltılarımı balkonda ederken o da yanımda sepetinde uyudu. Hatta açık hava sayesinde uzuuun uzun uyuyordu. Bahçede çim biçme makinasının korkunç sesi olsa da o uyumaya devam ediyordu. Bu yüzden de şu anda ses ile ilgili bir sorun yaşamıyoruz. Eve 20 kişi misafir geldi, yine de bebeğim rahatsız olmadı. Size de tavsiye ederim. Siz hayatınıza aynen devam edin, o adapte olacaktır.
Zaten doktorlar da bebek gece ve gündüz farkına varana kadar, gündüz heryerde, gece uyuyacağı yerde uyusun diyorlar. Ben de tam olarak bunu yaptım. Gece sepetini yanımıza aldık ve onu yanımızda uyuttuk. Sabahları yine benim peşimden geldi..
Bir de biliyorsunuz SIDS (ANİ BEBEK ÖLÜMÜ) derdinden artık bebekler hep sırt üstü yatırılıyor ama gündüz gözünüz üzerinde iken biraz yüzükoyun yatırın diyorlar. Ben de bunu yaptım. Hem elleri daha kontrol altında oluyor hem de daha uzun uyuyordu. Ama sırtüstü yatırırsanız, kundak yapmak çok ise yarıyor. Eski yöntemler yine ortaya cıktı. Kundak yapılan cocuk kendini ana karnında hissediyor ve daha huzurlu oluyor..
Böyle böyle meşhur 40 gün oldu. Bu arada Alp'i gündüzleri kendi odasındaki karyolaya koymaya başlamıştım. Sepeti sadece gece kullandım. Zira uyku kitaplarında, cocukların cok uzun süre sepette ya da ebeveyn yatağında yattıktan sonra, kendi yataklarına yatınca bütün evi ayağa kaldırdıkları yazıyordu. Alıştırmak cok zor oluyordu. Bu yüzden ben alıştırmasına gündüz uykuları ile başladım. 50 gün gibi olduğunda ise bir gece karar verdim, odasına gitmek hiç zor olmayacaktı benim için, odasına bıraktım. Biraz üzüldük önce, şimdi gariban bir şekilde tek başına kalacak diye. Ama baktım, kendi odasında daha uzun uyuyor. Demek ki, biz de istemeden onu rahatsız ediyormuşuz herhalde. Artık Alp hep kendi odasında uyuyor. 2 aylıktan beri de, gündüzleri uyuduğunda karanlıkta uyutuyoruz çünkü artık gece gündüz farkını biliyor. Bunun negatif tarafı biryere gittiğinizde karanlık oda bulamazsanız, uykuya zor dalması. Ama Alp böyle mutlu, o yüzden de biz bu yolu tercih ettik. Melek gibi ve heryerde mışıl mışıl uyuyan bir çocuğunuz varsa, bunu yapmasanız da olur. Böylece daha rahat heryere gider ve çocuğunuz her koşulda uyumaya alışır.
No comments:
Post a Comment