Evet, sonunda yeni bir dönem başladı. Genelde yürümeye başlayan çocuk çılgın gibi etrafa saldırır, merak içinde herşeyi karıştırır, kendini oradan oraya atar derler ama Alp'de biraz farklı oldu. Zaten geç emeklemişti. Tam Alp herhalde direkt yürüyecek derken, ki bu sırada çok güzel sıralıyordu, birden emeklemeye karar verdi. Ondan sonra da ayağa kalkmaktan vazgeçti. Hızlıca emeklemeye geçti. 4 ay kadar devamlı emekledi. Böylece bütün tahminler boşa çıktı, doğrudan yürüyecek diyen bahisler kaybetti :)
Neyse bu sırada Alp yürüyen bütün çocukların özelliklerini gösterdi. Galiba kendini yürüyor gibi hissetti. Büyük bir heyecan içinde heryeri alt üst etti, kanapelere, dolap tepelerine tırmandı. Geceleri uyanıp yatağının içinde uyandı.
Tam 14 ay dolmuştu ki, birden iki ayağının üstünde yükseldi ve uzun uzun etrafı seyretti. Büyük bir olgunlukla karşıladı gibi bir hali vardı. Biz ise çok sevinçliydik. 2-3 hafta da bu sürdü. Bu arada bir elinden tutunca yanımızda yürüyordu. Yani sanki aslında yürüyor ama bir türlü tek başına cesaret edemiyordu.
14.5 ayında, bir sabah erken Kerim beni Alp'in odasına çağırdı. Koş, koş yürüyor diye. Son sürat odasına girdim ve baktım ki, Alp yürüyor! Paytak paytak, uyurgezer şekilde eller önde. Çok sempatik bir görünüş. Normalde 1 aylık yürüyenler ellerinde birşeyler taşırlarmış ama Alp 2.haftada taşmaya başladı. Bu da Alp'in zihninde yürüdüğünün bir diğer göstergesi!
Bunlar olunca Alp'in uykuları da düzeldi. Biraz sabır gerekiyor. Gerçi çocuk büyütmenin tamamı bunun üzerine kurulu değil mi?
No comments:
Post a Comment